İşittim seni Anamuryum
Dinledim, batı yamacından akan yele tutunup binlerce yıllık dehlizlerden süzülen aşkları
Hep oradaydım ben
Fenikelilerden çok önce
Beklemiştim, kirpimin müjdesini gelecek diye
Kokladım seni Anamuryum,
Nekropol’ün ölüm dinginliğini,
Kara günlere sakladığım Mersinli tebessümlerimi sundum,
Hasretime eşlik eden ruhlara
Ölümsüz bir günebakan gibi güneşe sevdalı bu hodbin denizden fışkıran aşkımı sana akıttım
Yuttum tutkumu, yumdum ufkumu, yetmedi
Akdeniz laciverti gecelerinde Akropolün
Aradım, Akdeniz’i selamladığımız akşamları
Her şeye şahit mehtabın şavkına pervane olduğumuz sohbetleri
Üzerine bastığımız antik taşları buldum
Ama sen yoktun. Seslendim: Gel ey seher, diye
Kaçmasın bu su, komasın beni sensiz, Polad’ın meyline diye
Belki getirir civan gün, kirpimi bana geri, diye
Gel ey seher! Sür kokusunu kirpimin antik duvarlara
Yosunlu hayatların mirası anforalara
Hele o kumsal… Bize yâr olmayan karşı adaya el sallanan fırtınalı kumsal
O adayla Anadolu’yu hem kavuşturup hem kopartan kumsal
Seni bulurken yitirdiğim kumsal
Senin ayak izlerinin Romalı ayak izlerine karıştığı kumsal
Dökülmüştü o kumsaldan suların en güzeline sesimiz
Eğildim baktım suya, hâlâ orada mı acaba birbirimize hiç söyleyemediklerimiz?
Aslında düşmüştüm ben seninle o yamaçtan ezeli şehre inerken
Söyleyemedim ki sana dizlerim değil, yüreğim paramparça
Kirpim! Dikeni Toroslara, güzelliği Apollona vuran kirpim
Boğuldum ela gözlerinde, kehribar teninde
Kokun kaldı dilimde, Anamuryum’un lacivert gecelerinde
Tadına mühürlü dudaklarım söndü, o kumsalın turkuvaz efsanelerinde
Ama tekrar doğacağım bak
Bekliyor olacağım seni Annunakiler dönünceye dek
Mersin kokan tüm sahillerde
horizonmersin
