Ey dili fitne fücur Adem, sen ve senin soyundur günahın varlığına sebebiyet olan. Odun gibi bellerini asma yapraklarıyla sarıp sarmalayan. Asıl olan arsızlığı ahlak sayan sen ve senin soyundur katranı dünyaya tattıran. Sen topraksın da ben su imiyim? Sen topraksan ben de toprağın en üst kısmıyım. Sen Allah’ın gözbebeğisin de ben bu dünya denen masalın külkedisi miyim? Ruhen ve fikren farklıydık, sen bunu fark edemedin. Fark ettiğin noktada ise hazmedemedin. Aşağı gördün, alaşağı etmek istedin. Alaşağı edemediğin noktada ittin, sövdün. Gücünü yetirmeye, sözünün üstüne söz söyletmemeye çalıştın.
Öyle bir egoya sahiptin ki gök olsa yarılır, taş olsa çatlardı. Taş değildim Adem ve çatladım, gök değildim ama yine de yarıldım. Ben senin felaketindim Adem. Senin erkekliğinin felaketi, senin günahkarlığının felaketi, senin o egonun felaketi idim. Nasıl bu kadar narsisttin Adem? Aynı topraktan gelmemiş miydik? Aynı su ile çamur olmamış mıydık? Aynı şekilde üflenmemiş miydi ruhlarımız? Sen bekledin Lilith itaat edecek, sen sandın ki Lilith’in sesi kesilecek.
Soğudum senden Adem. Hoş ısınmış mıydım? Tanrın aldı mı fikrimi? Dünyadaki tek erkektin Adem. Buna rağmen sevdiremedin kendini. O kurduğun erkeklik tahtı ve iktidarın seni de yıktı işte. Ben gittim Adem. Sana acıyı, kederi elemi bıraktım Adem. Erkeklik tahtına ne oldu? Toprağını un ufak mı etti? Senin en ücra köşeni mi vurdu? Sen kazdın, sen düştün. Suçlama kimseyi.
Cinsel ilişki sırasında isterdin altta olayım, ben bundan gocunur muyum Adem? Bedenime sınır koyar mıydım? Hayır koymazdım bilirsin. Ama kendi cinselliğimi de senin gibi bir adamın eline bırakır mıydım? Vallahi bırakmazdım, bırakmadım da.
Bir oldu, iki oldu kavgalarımız cennetin kapılarının arkasından duyuldu. Melekleri topladın başımıza, rezil ettin kendini tüm cennet halkına. Cenneti de cehennem eyledin ya korkulur senden Adem. Ama ben korkmadım Adem. Dilim dilimin üstüne geldi, dişlerim yeri geldi dilimi kesti. Dayanamadım, istemedim. O kadar çok şey biriktirdim içimde belki de sadece bir kelime ettim. O bir kelime sana da soyuna da tanrına da yetti Adem. Andım tanrının söylenmemesi gereken adını. Uçup gittim Kızıl Deniz taraflarına. Sığındım ne sana benzeyen ne de bana cenneti andıracak bir mağaraya.
Ben gittim mutlu mu oldun Adem? Kavgalarımızla inleyen cennet kapıları bu sefer tanrına yakarışlarınla inledi. Her gün andın adımı, ezberlemeye çalışırcasına. Her gün ağladın çeşmelere rakip olurcasına, her gün yalvardın tanrına, yarattığı için şükretmediğin kadar. Tanrın ne yaptı Adem? 3 melek yolladı kapıma. Senoy, Sansenoy ve Semangelof. Ne zikrederim ne de unuturum adlarını. Ben ki kötülüğün anası bilinen, ben ki iffetsiz kadın diye söylenen görmemiştim böyle bir kötülüğü. Kötülük hiç meleklerde vücut bulur muydu? Onlar safi kötüydü. “Gel Lilith, dön Adem’e yoksa her gün çocuklarını öldüreceğiz” dediler. Dönmedim Adem. Öldürdünüz çocuklarımı, her bir parçamı ayrı ayrı yerlerde yok ettiniz. Her parçamı dağların zirvesine çıkartıp bir anda bırakarak yerle bir ettiniz. Yerle yeksan ettiniz beni. Yıldım mı? Döndüm mü? Hayır, ben yine aynı Lilith’im Adem. Üzüntüm geçti mi Adem? Zor oldu ama geçti. Sen ve senin soyun ise kötülüğüyle kaldı.
Ant içtim Adem. Söylenenleri doğrularcasına, çıkan adımın hakkını verircesine. Tüm dünyada kötülüğü yaymaya, senden olma senin soyundan olma her canlının canını almaya. Sen bu sürede ne yaptın Adem? Ağladın, sızladın. Ama için yanmadı senin. Sen acı nedir bilmedin Adem.
Tanrın kesti ümidi benden. Anladı ki; Lilith dönmez gittiği yerden. Dönerse bile geçmez asla Adem’in önünden, sağır olur sesine o ses ile pasını bile silmez. Düşündü, taşındı. Uyumanı bekledi. Sen uyudun yarattı kaburga kemiğinden Havva’yı. Tanrın düşündü, vücudunun bir parçası olduğu erkeğe karşı çıkamaz dedi Havva için. Havva idi o, ben vücudunun parçasından da yaratılsam çıkardım karşı, yine kabul etmezdim seni Adem. O kadar gözünü bürümüştü ki hasretim, Havva’yı ben sandın. Fark edemedin bile onun Havva olmasını. Ne aşağılayıcı değil mi Adem? Sana yakışan gibi. Sandın ki Lilith, hidayet etti ve hizaya girdi. Lilith çoktan gitti Adem sen göremedin. Soyun da göremedi, tarihin ilk ıssız adamı olarak bilindin Adem. Ne sen ne de Havva ne de kudretli tanrın yine de böyle bilinmenin önüne geçemedi Adem.
Canımı yaktınız Adem. Tanrın ve senden intikam almayacağım mı sandın? İntikam için, kaçtığım yere geri girdim. Tanrını ve seni cezalandırmak için yasak meyveyi sen ve Havva’ya yedirdim. Cennetten kovuldunuz. Benim durmak istemediğim, omuzlarım dik çıktığım cennetten siz atıldınız Adem. Nasıl hissettirdi? Aşağıladığın gibi aşağılanmış mı hissettirdi? Hissettirsin.
Bunlar sana son sözlerimdir Adem. Ben ve benim soyum asla itaat etmeyecek sen ve senin soyuna. Sen ve senin soyunun kıyameti olacağız. Sen başlattın bu savaşı Adem. Sen ve senin soyundaki kaditlerin üzerine sereceğiz toprağı. Sereceğiz ki hatırla nerden geldiğini ve benim nerden geldiğimi.
Selam ve beddua ile…
Lilith
Hazırlayan: wunthri
9. SAYI
